دندانوارۀ کامل

کامل عیار نیست چو گوهر درین محیط بر روی هر که گرد یتیمی نشسته است

نیست جز خورشید تابان مومیایی ماه را عشق کامل می‌کند ناقص‌عیاران را تمام

تا که در دلهای خود ما بندگان ناتوان مهر او کامل کنیم ایاک رب نستعین

چشم غفلت‌پیشه را افسردگی امروز نیست مشت خاک ما به هر جا بود کامل بوده است

ناله در سینه ی من، یک نفس آرامش نیست در دل خویش اثر کرد، چه کامل اثر است