لغت نامه دهخدا داهی طبع. [ طَ ] ( ص مرکب ) زیرک طبع. که سرشت داهیان دارد. که طبع زیرکان دارد: یکی از آن سه کس که داهی طبع و کافی رای بود. ( سندبادنامه ص 293 ).
