دانشنامه اسلامی
«حدث» در لغت به معنای به وجود آمدن است. و محدث در اصطلاح فقها به کسی گفته می شود که از او چیزی صادر شود که حالت طهارت و پاکی او را از بین برد. «حدث» در اصطلاح فقها بر دو معنا اطلاق شده است: یکی سبب، یعنی امری که طهارت را نقض می کند؛ مانند بول، غائط و جنابت، و دیگری مسبب، یعنی حالتی که به سبب پیدایی یکی از امور یاد شده، در نفس انسان پدید می آید که از آن به قذارت و نجاست معنوی تعبیر می گردد، و مانع دخول انسان در نماز و دیگر اعمال مشروط به طهارت می شود.
اقسام حدث
حدث دارای دو مرتبه است؛ یکی خفیف و دیگری شدید. مرتبه ی خفیف، حدث اصغر و مرتبه ی شدید، حدث اکبر نامیده می شود. آنچه که با وضو و غسل برطرف می شود حدث به معنای دوم (مسبب) است. به کسی که حدث از او صادر گردیده «مُحدِث» می گویند.
حکم حدث
حدث، ناقض طهارت است و فرد محدث پیش از تحصیل طهارت، یعنی انجام وضو، غسل یا تیمّم نمی تواند اعمالی را که مشروط به طهارت است، به جا آورد.
اسباب حدث
...
[ویکی شیعه] حَدَثِ اَکبر چیزی که موجب غُسل می شود مانند جنابت، حیض و مس میت یا حالتی که از این اسباب در انسان پدید می آید و مانع از انجام اعمالی می شود که طهارت شرط انجام آنهاست.
حدث چیزی است که سبب از بین رفتن طهارت می گردد. البته حدث در کلام فقهاء به حالتی نیز گفته شده که بر اساس اسبابی چون ادرار، جنابت، حیض و مس میت در انسان پدید می آید و مانع از انجام اعمالی می گردد که طهارت شرط انجام آنهاست. از احکام حدث در باب طهارت رساله های عملیه و دیگر کتاب های فقهی سخن گفته اند.به کسی که از او حدثی صادر شود مُحْدِثْ می گویند.
فقیهان حدث را به حدث اکبر و حدث اصغر تقسیم می کنند. منظور آنان از حدث اکبر(حدث بزرگتر)، چیزی است که موجب غسل می شود. فقهای شیعه جنابت، آمیزش، حیض، نفاس، استحاضه(متوسطه و کثیره) و تماس با میت را از مصادیق آن دانسته اند.
