حامد عمادی، دانشمندی برجسته و مفتی دمشق، در سال ۱۱۰۳ هجری قمری در شهر دمشق چشم به جهان گشود. او که فرزند مفتی دمشق بود، در علوم فقه، ادبیات و فرائض تبحر ویژه‌ای داشت و به مدت سی و چهار سال با شکوه و متانت به عنوان مفتی خدمت کرد. عمادی آثار قلمی فراوانی از خود به یادگار گذاشت که از آن جمله می‌توان به الفتاوی در دو مجلد بزرگ، التفصیل بین التفسیر و التأویل، ضوءالصباح فی ترجمة ابی عبیدة الجراح، ترجمة الشیخ الاکبر، شرح خطبةالکشاف، رساله‌ای در افیون، مجموعه رسائل، دیوان و شرح بیتی الرقمتین اشاره کرد. او همچنین عادت داشت درسهای خود را با خطبه‌ای که خود انشا میکرد، آغاز کند و این خطبه‌ها در مجموعه‌ای گردآوری شده‌اند. حامد عمادی در سال ۱۱۷۱ هجری قمری (۱۷۵۸ میلادی) در دمشق دار فانی را وداع گفت.
این دانشمند، حامد عمادی (حامد بن محمد قونوی عمادی)، که به عنوان مفتی روم شناخته می‌شود، اثر گرانقدر الفتاوی الحامدیه را در فقه حنفی به رشته تحریر درآورد. این اثر توسط ابن عامد مورد تنقیح قرار گرفت و به نام تنقیح الفتاوی الحامدیة شناخته شد. بنابر گفته چلبی، فتاوای حامدیه در چهار مجلد تدوین شده و مؤلف آن، حامد، در سال ۹۸۵ هجری قمری درگذشته است.
