جان بغرغر رسیدن

به اوج جلالت نخواهد رسیدن مدام ار پرد طایر عقل عاقل

یارب! غم ما را که بعرض تو رساند؟ کانجا که تویی باد رسیدن نتواند

نخواهی رسیدن به قصر جلالش نهی زیر پا گر زنه چرخ سلم

به بستان نیز تا وقت رسیدن نباشد، میوه را نتوان چیدن

رسید وه چه رسیدن که جان مشتاقان به پای‌بوسی او شد به لب چو بوسه قرین

دل کردن از اندیشهٔ دنیا خالی در عاقبت کار رسیدن خوشتر