ترش هلو

پریر یار مرا جست کان ترش رو کو خمار نیست چرا بودش آرزوی ترش

پا و زانواش نلرزد هر دمی رو ترش کی دارد او از هر غمی

گر سخت تر از سنگ بود آتش عشق بگدازد و صافی ترش از شیشه کند

هم بشیرینی شکر را کرده بند هم بتلخی هر ترش را کرده قند

چشمه ی نوش تو سبزه گر بدمید ترش مشو که نبات از شکر برآمده است

تر دامنی که ننگ وجودست گوهرش دریا نشسته خشک لب از دامن ترش