بنو صباح نام سه برادر منجم به نام‌های محمد، ابراهیم و حسن است که در قرن سوم هجری در بغداد می‌زیستند و در زمینه نجوم فعالیت داشتند. این سه برادر به دقت در محاسبه حرکات ستارگان و خورشید شناخته می‌شدند و برخی آن‌ها را به عنوان «مساح» یا «احکامی» نامیده‌اند. پژوهش‌های آن‌ها تأثیر زیادی بر دانشمندان بعدی داشته و در منابع نجومی به نقل از آنان اشاره شده است.
با وجود شهرت بنو صباح، شناخت دقیق هویت هر یک از برادران با دشواری‌هایی همراه است، زیرا شخصیت‌های مشابهی با نام صباح در همان دوره وجود داشته‌اند. منابع اصلی اطلاعات ما از آنان قفطی و ابن ندیم هستند و آثار برجسته‌ای چون زیج مخترع و کتاب‌هایی درباره کره و محاسبات نجومی به حسن و محمد نسبت داده شده است. این آثار بر پایه محاسبات بطلمیوسی و روش‌های هندی تدوین شده و بیشتر جنبه کاربردی و محاسباتی دارند.
مهمترین پژوهش باقی‌مانده از بنو صباح، کوشش محمد بن صباح در محاسبه «سعة المشرق» است که توسط ابوریحان بیرونی و ابونصر عراق مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. این محاسبه به شیوه تجربی و حسابی انجام شده و مسیر خورشید در طول روز را مورد توجه قرار داده است. کارهای بنو صباح پایه‌ای برای تحقیقات نجومی بعدی شد و روش‌های آن‌ها همچنان در مطالعات ستاره‌شناسی تاریخی مورد توجه است.
