الام دلی

چو کار جان به جان آمد ندای الامان آمد که لشکرهای عشق او به دروازه حصار آمد

خفض الجناح، روح الامین گر کند رواست با همرهی عشق من از سست شهپری

نه صاحب طبع را عاشق توان ساخت نه شیطان را توان روح الامین کرد

دارالامان عاشق عشقست بی خلاف اندر امان شوی، چو بدار الامان شوی

هرکجا در علم وحدانیت او جلوه کند آستانش لامکان روح الامین دربان اوست

اوست بعضی از وجود آنکه در معراج قدس گرد نعل مرکبش روح الامین را توتیاست