ارامش بهشتیان

کنشتیان را بخشیده جامه کعبه بهشتیان را پوشیده کسوت نیران

قُلْ أَ نَدْعُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ. یکی بمعنی قول چنانک بهشتیان را میگوید وَ آخِرُ دَعْواهُمْ‌

این چمن محبت است، الحذر ای بهشتیان بوی گل بهشت ما، مغز دماغ می‌خورد

باد دل جهانیان والهٔ نور طلعتش چون نظر بهشتیان مست لقای ایزدی

بهشتیان چه شناسند مستیم عرفی نه از شراب طهور، از می سخن مستم

أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ، ایشانند بهشتیان، خالِدِینَ فِیها جاوید در آن، جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (۱۴) بپاداش آنچه میکردند.