عبارت «بر فلان چکیدن» یک اصطلاح مرکب فارسی است که ریشه در متون قدیمی دارد و در منابعی مانند «ناظم الاطباء» و «آنندراج» آمده است. این اصطلاح معنای لغوی ساده‌ای دارد که تقریباً به «بر کسی افتادن» اشاره می‌کند و نشان‌دهنده‌ی توجه یا تمرکز فرد بر موضوع یا شخصی خاص است.
در کاربرد معنایی گسترده‌تر، «بر فلان چکیدن» به معنای «گمان بردن به کسی» یا «ثابت شدن بر کسی» نیز به کار می‌رود. به عبارت دیگر، وقتی گفته می‌شود کسی بر فلان چکیده است، یعنی فکر، توجه یا امید او به شخص یا موضوع خاصی معطوف شده و او را محور ذهن خود قرار داده است.
این اصطلاح در ادبیات و متون کهن فارسی به شکل استعاری نیز به کار رفته است و بیانگر علاقه، تمرکز فکری یا اعتماد فرد به دیگری است. به طور کلی، «بر فلان چکیدن» هم به معنای توجه و هم به معنای تثبیت نظر یا امید بر شخصی مشخص استفاده می‌شود و نشان‌دهنده‌ی پیوند ذهنی یا عاطفی فرد با موضوع یا فرد مورد نظر است.
