دانشنامه اسلامی
احمد غفراللّهی متخلّص به «جنّت» فرزند حاج محمّدجعفر روغنی شاعر و عارف ادیب در حدود سال ۱۲۷۰ خورشیدی در اصفهان متولّد شد، و در این شهر علم و ادب آموخت. در شعر، از شاگردان سینا کرونی، ثمر اصفهانی و غمگین اصفهانی بود، و در انجمن های ادبی شیدا، دبیرستان تبریزی، خاکیا، کمال الدّین اسماعیل و پروانه شرکت داشت. در جوانی مرید میرزا عبّاس پاقلعه ای و میرزا زین العابدین پاقلعه ای از عرفای نعمت اللّهی اصفهان شد. سپس به مسافرت پرداخت، و بالاخره به استخدام وزارت فرهنگ درآمد، و آموزگار شد. وی صاحب قدرت طبع و لطف بیان در شعر بود. اشعار زیر از او است: "ز برقی خرمن افلاک گردد تلّ خاکستر ••• ز سوز سینه عاشق اگر فریاد برخیزد""فلک را عاقبت ترسم به دل این آرزو ماند ••• که از کوی نکورویان یکی دلشاد برخیزد""به هر شاخی که بنشیند گل معنی به بار آرد ••• غبار تربت «جنّت» اگر از باد برخیزد"این شاعر توانا در ۲۷ جمادی الثّانی ۱۳۷۸ق در اصفهان وفات یافت، و در تخت فولاد جنب مزار ملاّاسماعیل خواجویی مدفون شد. دیوان اشعار او به همّت برادرزاده اش عبدالحسین روغنی (ضیمران) در سال ۱۳۷۲ش به طبع رسیده است. مادّه تاریخ وفاتش را شاعر توانا استاد فضل اللّه اعتمادی (برنا) سروده است: گفت «برنا» به شمسی اش تاریخ: «جنّت ما شدی سوی جنّت».
جنت اصفهانی، احمد بن محمدجعفر، دیوان جنّت اصفهانی، ص۱-۵.
۱. ↑ جنت اصفهانی، احمد بن محمدجعفر، دیوان جنّت اصفهانی، ص۱-۵.۲. ↑ مهدوی، سید مصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۱۴۵.۳. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۳۵-۲۳۶.۴. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۶۴.
منبع
مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۳۹۵.
...
