لغت نامه دهخدا
رجم ملک. [ رَ م ِ م َ ل ِ ] ( اِخ ) ( به معنی دوست سلطان ) یکی از اسیرانی که فرستاده شدند که در هیکل در حضور خداوند نماز گزارند. ( قاموس کتاب مقدس ).
رجم ملک. [ رَ م ِ م َ ل ِ ] ( اِخ ) ( به معنی دوست سلطان ) یکی از اسیرانی که فرستاده شدند که در هیکل در حضور خداوند نماز گزارند. ( قاموس کتاب مقدس ).
بمعنی دوست سلطان یکی از امیران که فرستاده شدند که در هیکل در حضور خداوند نماز گذارند.
💡 یا بده فرمان غلامی را که گوید اهل ملک باکلوخ و سنگ رجم این تن ملعون کنند