ابوالفضل بکر بن محمد قشیری

هنگامی که امین دریافت که هارون در توس در بستر بیماری افتاده و در آستانهٔ مرگ است، جاسوسانی، از جمله بکر بن معتمر، را برای دریافت اخبار و اطلاعات و همچنین نامه‌هایی که در آنها وظایف و توصیه‌هایی به سران سپاه برای خدمت به امین درج شده بود، به سمت لشکر هارون فرستاد. هارون با وقوف به این موضوع، بکر بن معتمر را گرفتار ساخت و او را تحت فشار قرار داد، تا مأموریتش را فاش سازد و دستور قتل وی را نیز صادر کرد؛ اما خود، پیش از او وفات یافت و بکر نیز از مرگ رهایی یافت. پس از مرگ هارون، فضل بن ربیع که از هواداران امین بود و سعی داشت تا با نفوذ بر او قدرت خویش را افزایش دهد، با استناد به نامه‌های امین که در آنان لشکر را به پیمان‌شکنی و ترک مأمون فراخوانده بود، برخلاف وصیت هارون و بیعتی که با سپاهیان انجام گرفته بود تا با مأمون همراه باشند، سپاهیان را برای بازگشت به بغداد و پیوستن به امین دعوت کرد و آنان را با خود همراه ساخت. طبیعتاً این اقدام بر مأمون گران آمد و او را نسبت به امین دل‌آزرده ساخت، زیرا او بیعت اهل خراسان را برای امین دریافت کرده بود. امین در طی نامه‌ای به مأمون، خواستار دریافت بیعت همگان برای او توسط مأمون شد و دستور داد تا در این زمینه با شدت عمل، کار را به پیش ببرد. بنابر روایتی، امین در کنار فرمان اخذ بیعت برای خود، دریافت بیعت برای مأمون و مؤتمن (قاسم) را نیز به شخص مأمون ابلاغ کرد. پس از این واقعه، روابط دو برادر قدم به قدم و به صورت تدریجی به تیرگی گرایید..