بسند

کلمه‌ی «بسند» در فارسی صفتی است که به معنای کافی، کامل و تمام بودن به کار می‌رود و نشان می‌دهد چیزی به اندازه‌ی نیاز و حد کفایت است و هیچ کمبودی ندارد. این واژه در متون کهن و ادبیات فارسی کاربرد فراوان دارد و برای توصیف اشیاء، اعمال، علم و حتی شایستگی افراد به کار رفته است. به عبارت دیگر، وقتی گفته می‌شود چیزی «بسند» است، منظور این است که آن چیز کامل، کافی و به اندازه‌ی نیاز است و نیاز به چیزی بیشتر ندارد. در اشعار و متون ادبی، بسند گاهی با مفهوم شایستگی و سزاواری نیز به کار رفته است و نشان می‌دهد که فرد یا عمل مورد نظر واجد معیارهای لازم است. «بسند» با مفاهیمی مانند کفاف، کفایت، تمام، کامل و شایسته هم‌معنی است و در توصیف کیفیت مطلوب، کفایت و ارزشمندی به کار می‌رود.