تبیض

تَبْیَضُّ به معنای سفید شدن است و به سفیدی نیز اشاره دارد. واژه اِبْیَضَّ از افعال این کلمه است و ابیض به عنوان صفتی برای مؤنث بیضاء به کار می‌رود. بیض، با کسر حرف اول جمع ابیض است. راغب می‌گوید که به دلیل سفیدی، تخم مرغ را بیضه می‌نامند و جمع آن بَیض، با فتح حرف اول است که در توصیف حوریان بهشتی به کار رفته است. از آیه‌ای مشخص می‌شود که بینایی حضرت یعقوب از دست رفته بود. برخی معتقدند که با وجود سفیدی چشم، مقداری از بینایی باقی می‌ماند. اما المیزان در رد این نظر می‌گوید: آیه 93 همین سوره که می‌فرماید: این پیراهن مرا ببرید و بر صورت پدرم بیندازید تا بینا شود، دلیلی بر این است که بینایی او کاملاً از بین رفته بود.