در شهر ارومیه، باغ دلگشا در جنوب این شهر واقع شده است. این باغ و عمارت متعلق به اقبال‌الدوله، حاکم ارومیه در دوره ناصرالدین‌شاه قاجار بود. نهرهای متعددی از کنار این باغ می‌گذشت و در مجاورت آن، باغ سیاوش قرار داشت. این باغ در دوره پهلوی به پادگان و بیمارستان ارتش تبدیل شد.
در حومه جنوبی شهر خوی، باغ دلگشای دیگری وجود داشت که متعلق به احمدخان دنبلی، حاکم شهر در دوره زندیه بود. این باغ چهارطبقه با مساحتی حدود هجده هکتار، به‌دلیل قرارگیری در دامنه کوه قلابی به داغ‌باغی نیز معروف بود. در بلندترین نقطه باغ، عمارتی مجلل دوطبقه با استخری بزرگ و حمامی وسیع از مرمر قرار داشت که میزبان فتحعلی‌شاه قاجار و نیز محل برگزاری جشن باشکوه مشروطیت در سال ۱۲۸۵ خورشیدی بود. این باغ تا اوایل دوره محمدرضاشاه پهلوی پابرجا ماند و آذر بیگدلی، شاعر نامدار، قصیده‌ای در وصف آن سروده است.
باغ دلگشای شیراز از باغ‌های بسیار قدیمی است که کارشناسان قدمت آن را به دوره آل‌اینجو و آل‌مظفر و حتی دوره ساسانی نسبت می‌دهند. این باغ در ادوار مختلفی از جمله تیموری و صفوی آباد بود، اما در طول تاریخ بارها آسیب دید؛ از جمله در محاصره شیراز توسط نادرشاه و نیز در دوره آقامحمدخان قاجار. در دوره کریم‌خان زند احیا شد و در سال ۱۲۳۶ قمری، رضاقلی‌میرزا عمارت فعلی را بنا نهاد. قوام‌الملک نیز later ایوانی با دو ستون سنگی به آن افزود. جوی آبی از قناتی قدیمی در محور میانی باغ جریان دارد که به حوض‌خانه آرامگاه سعدی می‌رود. عمارت باغ دارای فضای گنبددار مرکزی و چهار شاه‌نشین با تزیینات آینه‌کاری و گچ‌بری‌های گل‌و‌بوته است.
