این کتاب با دیباچهای مختصر از دکتر محمدمهدی اصفهانی و دو مقدمه از محقق و یولیوس هیرشبرگ آغاز میشود. متن اثر در دو بخش اصلی تدوین شده است. بخش نخست به أمراض العین اختصاص دارد که در چهار مقاله سازمانیافته و هر مقاله مشتمل بر فصول متعددی است. در بخش دوم، ابتدا ارجوزهای از ابنسینا ارائه شده و سپس دو مقاله در موضوع اقرباذین و ایارجات گنجانده شده است. در پایان این بخش نیز سه پیوست با عناوین «ملحق ادویه مرکبه وارد در کتاب» (شامل داروهای ترکیبی مانند اشیاف و اکحال که در بخش اقرباذین نیامدهاند)، «ملحق ادویه مفرده وارد در کتاب» (به ترتیب الفبایی همراه با نام لاتین) و مراجع مورد استفاده در ملحق ادویه مفرده درج گردیده است.
در دیباچه کتاب آمده است که این اثر بهعنوان یک متن تخصصی چشمپزشکی مبتنی بر طب دوره تمدن اسلامی میتواند به عنوان الگویی برای انجام کارهای مشابه مورد توجه قرار گیرد. در مقدمه تحقیقی کتاب نیز شرح حال ابنسینا، آثار و اعتقادات او و همچنین دانش وی در حوزه پزشکی به اختصار بیان شده است. بخش اول کتاب، شامل «أمراض العین» از کتاب القانون فی الطب ابنسینا است و در بخش دوم نیز ارجوزهای دیگر از او درباره بیماریهای چشم آورده شده است.
محققان استدلال کردهاند که ابنسینا ارجوزه را پس از تألیف قانون نگاشته است، زیرا مقایسه این دو اثر نشان میدهد که در ارجوزه از سبک رایج در تشریح بیماریهای چشم پیروی کرده؛ به این ترتیب که ابتدا به تشریح خود چشم پرداخته، سپس بیماریهای پلک، مآق، ملتحمه، قرنیه و سایر بخشها را به ترتیب منطقی بیان نموده است. این در حالی است که در أمراض العین کتاب قانون، او از این شیوه منظم تبعیت نکرده و مطالب را بدون پیروی از یک ساختار ثابت ارائه کرده است. همچنین، افزوده شدن مقاله اقرباذین به بخش دوم به دلیل ارجاعات مکرر متن به ادویه موجود در آن بخش توجیه شده است. محققان در توضیح افزودن فصل ایارجات نیز اشاره کردهاند که این فصل به دلیل ارتباط تنگاتنگ با درمان بیماریهای چشم به کتاب الحاق گردیده است.
