بُزکوهی به گونههایی از سردهٔ Capra گفته میشود که با شاخهای بلند، قوسدار و عرضیِ نرها شناخته میشوند. این پستانداران در مناطق مختلف اوراسیا، شمال آفریقا و شرق آفریقا پراکنده هستند. واژهٔ Ibex ریشه در زبان لاتین دارد که خود از زبانهای ایبریایی یا آکیتانی وام گرفته شده و مشابه با واژهٔ باستانی اسپانیایی bezerro به معنای گاو نر و نیز becerro در اسپانیایی مدرن به معنای گوسالهٔ یکساله است.
بزکوهی از نظر اندازه در محدودهٔ ۶۹ تا ۱۰۹ سانتیمتر ارتفاع و وزنی بین ۹۱ تا ۱۲۲ کیلوگرم قرار دارد و طول عمر آن میتواند به ۲۰ سال برسد. گونههای نزدیک به بزکوهی مانند مارخور و بز اهلی معمولاً در ردهٔ بزکوهیها دستهبندی نمیشوند. یکی از نژادهای شناختهشده، بزکوهی آلپی است که بومی سوئیس بوده و در بخشهایی از شمال ایتالیا و اتریش نیز یافت میشود.
این نژاد به کشورهای دیگر از جمله فرانسه صادر شده و دو سویه اصلی دارد: نوع شاخدار گریسونس (Graubünden) در شرق سوئیس و نوع بیشاخ از منطقهٔ اُبرهازلی و دریاچهٔ برینز. در برخی کشورها، نوع بیشاخ به عنوان نژادی مستقل با نام بز اُبرهازلی شناخته میشود. کتاب گلهٔ سوئیسی نیز در سال ۱۹۳۰ برای ثبت و حفظ این نژادها تأسیس شد.
بز کوهی. [ ب ُ زِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) رَنگ. ( فرهنگ اسدی ). صدیع. قفاص. ( منتهی الارب ). معز وحشیة. تیس جبلی. پازن. اُیَّل. وعل. ثیتل. ارقب. ( یادداشت بخط دهخدا ). بز وحشی. شکار. پازن. نوع وحشی بز که در کوهستانهای ایران و ترکیه و افغانستان و چین و هندوستان فراوان است و شکارچیان صید میکنند. از صفرایی که در کیسه صفرای این حیوان است در قدیم بعنوان ضدّسم در تداوی استفاده میکردند بدین ترتیب که پس از کشتن آن صفرای موجود در کیسه زردابش را خشک و منجمد کرده بنام پازهر و یا پازهر حیوانی ببازار عرضه میداشتند. ولی امروزه میدانیم که عمل ضدّسم سازی کبد در کبد همه حیوانات صورت می گیرد و از ترشحات صفراوی کلیه حیوانات میتوان بدین منظور استفاده کرد. در تداول عامه منظور از بز کوهی بیشتر جنس نر حیوان است. ( فرهنگ فارسی معین ): گوشت بز کوهی و میش کوهی بدو [ بگوشت گاو کوهی ] نزدیک باشد. ( ذخیره خوارزمشاهی ).
رنگ صدیع.
بزکوهی ( به انگلیسی: Ibex ) به هر یک از چندین گونه بز کوهی ( سردهٔ Capra ) گفته می شود که با شاخ های خمیده بزرگ نر، که به صورت عرضی در جلو قرار دارند، مشخص می شود. بز در اوراسیا، شمال آفریقا و شرق آفریقا یافت می شود. نام Ibex از واژۀ لاتین گرفته شده است که از ایبریایی یا آکیتانی وام گرفته شده است، شبیه به واژهٔ قدیمی اسپانیایی bezerro به معنای «گاو نر» و در اسپانیایی مدرن به شکل becerro به معنی «سالانه» است. بلندی آن از ۲۷ تا ۴۳ اینچ ( ۰٫۶۹ تا ۱٫۰۹ متر ) و با وزن ۲۰۰ تا ۲۷۰ پوند ( ۹۱ تا ۱۲۲ کیلوگرم )، بز می تواند ۲۰ سال عمر کند. دو نوع بز نزدیک به این گروه از جانوران که در طبیعت یافت می شوند معمولاً بز نامیده نمی شوند: مارخور و بز اهلی.
بز کوهی (رنگ). بز کوهی آلپی، یک نژاد بومی بز اهلی سوئیس است. این گونه در سراسر سوئیس و در بخش هایی از شمال ایتالیا و اتریش پراکندگی دارد و به کشورهای دیگر از جمله فرانسه صادر شده است. دو سویه، یک نوع شاخدار گریسونس یا گراوبوندن در بخش شرقی این کشور، و یک نوع بی شاخ از بزریک سابق از Oberhasli و ناحیه برینز و دریاچه برینز در مرکز سوئیس مرکزی وجود دارد. در برخی کشورها، گونه بی شاخ ممکن است یک نژاد جداگانه از بز Oberhasli در نظر گرفته شود. کتاب گله سوئیسی در سال ۱۹۳۰ تأسیس شد.
بُز کوهی (ibex)
هر یک از انواع متنوع بزهای وحشی. در نواحی کوهستانی اروپا، شمال شرقی افریقا و آسیای مرکزی یافت می شوند. این جانوران تا ارتفاع ۱۰۰ سانتی متر رشد می کنند و دارای پوششی قهوه ای یا خاکستری رنگ و شاخهایی بزرگ اند. گیاه خوارند و در گروه هایی کوچک زندگی می کنند. در ایران بزکوهی، که آن را پازن یا گل و بز نیز می نامند، یافت می شود. زیستگاه این جانور کوه های سنگی و صخره ای است و تقریباً در همۀ کوهستان های ایران یافت می شود. کل و بز Capra hircus (aegagrus) و کل و بز ایران Capra aegagrus aegagrus در معرض خطر انقراض اند.