کلمه «بامن» در فارسی به شکل ترکیبی از «با» و «من» به معنای «همراه من» یا «کنار من» استفاده می‌شود. این واژه معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که فرد می‌خواهد حضور یا همراهی خود را با شخص دیگری نشان دهد. به طور کلی، این معنی نشان‌دهنده نزدیکی، همراهی و همراه بودن در زندگی یا موقعیت‌های مختلف است. بنابراین وقتی گفته می‌شود «بامن بیا»، منظور دعوت به همراهی و حضور همزمان است.
در منابع تاریخی و اسطوره‌ای، «بامن» همچنین نام انسانی افسانه‌ای در روایات هندی است. گفته می‌شود این شخصیت دارای دو دست و دو پای کوتاه نسبت به بدنش بوده و یکی از نام‌های «باسدیو»، بت مشهور هندی، نیز محسوب می‌شود. این روایت‌ها در کتاب «ماللهند» اثر بیرونی ذکر شده است و بیانگر جایگاه فرهنگی و مذهبی بامن در افسانه‌های هند باستان است.