نظریه میدان بلور به بررسی تعاملات بین لیگاندها و الکترون‌های d در یون‌های فلزات واسطه می‌پردازد. این نظریه به ما کمک می‌کند تا درک بهتری از چگونگی تغییرات انرژی و ساختار الکترونی این یون‌ها در حضور لیگاندها پیدا کنیم. بر اساس این نظریه، لیگاندها به عنوان مولکول‌ها یا یون‌هایی که به یون فلزی متصل می‌شوند، می‌توانند میدان الکتریکی ایجاد کنند که بر روی الکترون‌های d تاثیر می‌گذارد. این تأثیر می‌تواند منجر به تفکیک و توزیع مجدد سطوح انرژی الکترونی شود. به عبارت دیگر، میدان بلور موجب می‌شود که الکترون‌ها به طور متفاوتی در اطراف هسته قرار بگیرند و به این ترتیب خواص شیمیایی و فیزیکی یون‌های فلزی تغییر کند. این نظریه نه تنها به توضیح رنگ و خواص مغناطیسی ترکیبات فلزی کمک می‌کند، بلکه در فهم واکنش‌های شیمیایی و مکانیزم‌های کاتالیستی نیز نقش مهمی ایفا می‌کند. به طور کلی، نظریه میدان بلور ابزاری کلیدی در شیمی کوordination است و در تحلیل رفتار یون‌های فلز واسطه در ترکیبات مختلف بسیار کاربردی است.
