عبارت «دشوار داشتن» در فارسی به معنای سخت پنداشتن یا مشکل دانستن چیزی است. وقتی کسی چیزی را دشوار داشته باشد، یعنی انجام آن برای او سخت و همراه با زحمت است و احساس می‌کند که با سختی و مشکل همراه است.
در متون قدیمی و لغت‌نامه‌هایی مانند دهخدا و ترجمان القرآن جرجانی، «دشوار داشتن» به معنای صعب بودن، با سختی همراه بودن، مشکل داشتن یا مکروه و کره دانستن چیزی ذکر شده است. برای مثال، ناصر خسرو در یکی از اشعار خود می‌گوید که هر چیزی که در آن سختی باشد، برون آمدن از آن دشوار دارد. این نشان می‌دهد که «دشوار داشتن» هم به معنای فیزیکی سختی و هم به معنای ذهنی و روانی مشکل دانستن است.
به طور ساده، وقتی می‌گوییم کسی چیزی را دشوار دارد، یعنی آن را سخت و مشکل می‌داند و انجام یا مواجهه با آن برایش آسان نیست. این عبارت می‌تواند هم برای کارها و وظایف و هم برای تجربه‌ها و امور زندگی به کار رود و همیشه با مفهوم سختی، مشکل یا مقاومت همراه است.
