جهنم در قران

شناخت ما نسبت به جهان آخرت، هرچند گسترده باشد، محدود و ناقص است؛ گویی سایۀ مبهمی از دورنمای آن را می‌بینیم، زیرا عالم آخرت، جهانی فراتر از دنیای مادی ماست؛ همان‌گونه که زندگی خارج از رحم برای جنین غیرقابل درک کامل است. بنابراین، احاطهٔ کامل بر اسرار آن برای اهل دنیا ممکن نیست، اما این محدودیت، مانع شناخت اجمالی و کلی نمی‌شود. برای درک ماهیت دوزخ، می‌توان به نام‌ها، توصیف‌ها و اشارات قرآنی مراجعه کرد. قرآن کریم با واژه‌های گوناگون و تصاویر ژرف، ویژگی‌های دوزخ را ترسیم می‌کند؛ ازجمله اینکه جهنم دارای هفت در است، آتشی است که هیچ‌چیز را باقی نمی‌گذارد، هیزم آن انسان‌ها و سنگ‌هاست، و با نام‌هایی چون سَقر، جَحیم، حَطَمه، هاوِیه و لَظی از آن یاد شده است. این توصیفات، هشداردهنده و بیان‌کننده‌ی عظمت و شدت عذاب آخرت است. آیات قرآن به‌روشنی نشان می‌دهند که دوزخ برای کافران و طغیان‌گرانی آماده شده که زندگی دنیا را بر آخرت ترجیح داده‌اند؛ آتشی سوزان که بر دل‌ها چیره می‌شود و پوست را دگرگون می‌سازد.