اسم عام به واژه‌ای اطلاق می‌شود که بر تمامی افراد، اشیاء و مفاهیم دلالت دارد و بین آن‌ها مشترک است. در مقابل، اسم خاص به واژه‌ای گفته می‌شود که تنها به یک فرد یا شی خاص اشاره دارد و شامل همه نمی‌شود. اسم‌هایی که به‌طور مستقل در خارج از ذهن وجود دارند و قابل مشاهده هستند، به نام اسم ذات شناخته می‌شوند. در مقابل، اسم‌هایی که به‌طور مستقل وجود ندارند و به حضور دیگری وابسته‌اند، اسم معنی نامیده می‌شوند. اسم‌ها به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند: اسم ساده، اسم مرکب، اسم مشتق و مشتق مرکب. اسم ساده یا بسیط به اسمی اطلاق می‌شود که تنها یک بخش دارد و نمی‌توان آن را به دو یا چند بخش معنی‌دار تقسیم کرد. در حالی که اسم مرکب از دو یا چند بخش معنی‌دار تشکیل شده است. اسم مشتق شامل یک جزء معنی‌دار و حداقل یک جزء غیر مستقل است، در حالی که مشتق مرکب شامل حداقل یک جزء غیر مستقل و دو جزء مستقل می‌باشد.
اسم معنی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
جملاتی از کلمه اسم معنی
«گر» در غیر اسم معنی، شغل را می‌رساند، مانند: آهنگر و این جزو صفات فاعلی نیست.
«گار» همیشه بعد از واژه‌هایی که از فعل مشتق می‌شود می‌آید ولی «کار» پس از اسم معنی و غیر مشتق به کار می‌رود.
