داریوش دوم از ج. ۱۵ سال قبل از میلاد تا ۱۰ قبل از میلاد با یک شاهزاده خانم ناشناس از شاهنشاهی اشکانی، ازدواج کرد، که ارتباطی با شاه بهنام یکم اشکانی داشت. داریوش دوم از نسل سوم فرزندان سلوکی و تنها فرزندان شناخته شده نژاد سلوکوس اول نیکاتور است که با فردی از سلسله اشکانی ازدواج کردهاست.
اسکندر مقدونی در تعقیب داریوش سوم از راه همدان به ری وارد شد و ویرانیها به بار آورد. پس از مرگ وی، فتوحاتش به دست سردارانش تقسیم شد و در این میان سلوکوس سردار نامی او با غلبه بر آنتیگون قسمت اعظم آسیای غربی را تصرف نمود و سلسله سلوکی را در سال (۳۱۲ ق. م) تشکیل داد.
در سال ۳۱۶ قبل از میلاد، استاساندر، دست نشانده سلوکوس یکم و فرماندار باختری (و به نظر میرسد، آریا و مرگوش نیز) به فرمانداری پارت منصوب شد. برای ۶۰ سال آینده، سلوکیان مختلف به فرمانداری استان منصوب می شدند.
سلوکوس که با کهنه سربازان مقدونی از کاره (حران) تقویت شده بود، در نیمه دوم ماه مه ۳۱۱ پ. م به پایتخت سابق خود بابل بازگشت. او در آنجا به عنوان حاکم جدید شناخته شد. فقط یک قلعه توسط یک پادگان وفادار به آنتیگون اشغال شد. سلوکوس سدی دفاعی در فرات ساخت و دریاچهای مصنوعی ایجاد کرد. در ماه اوت، او بهطور ناگهانی سد را شکست و سیل دیوارهای قلعه را ویران کرد.
۳۰۵ پیش از میلاد: سلوکوس برای استحکام بخشیدن به امپراتوری سلوکی تازهتأسیس خود در شرق، به هند یورش میآورد، و به قشون چندراگوپتا مائوریا برمیخورد؛ آنگاه سلوکوس با مائوریاها صلح میکند و جنوب افغانستان را به ازای ۵۰۰ فیل جنگی به آنها واگذار میکند.
شانزده سال بعد از نقر این نوشته شاپور سکانشاه، سلوکوس نامی را برای بازدید آن فرستاد که وی آن را دیده و کتیبهای دیگر نزدیک آن کند. از این دو سنگنبشته به خوبی برمیآید که در میانه دوره ساسانیان نام اصلی تخت جمشید (پارسه) دیگر به کار نمیرفته و آن را صد ستون میخواندهاند.
