دیباه

نام شاه زمانه بر تو چنانک مهر بر زر و نقش بر دیباه

ای سیاوخش به دیدار، به روم از پی فال صورت روی تو بافند همی بر دیباه

ز دیبه سلب باد روز در پوشد کجا ز غیبه بود تارو پود آن دیباه

تو عقابی به صلابت اگر اینان عصفور شاید ار پیش پرند تو نپاید دیباه

چرا دو چشم تو دیبای لعل پوشیدست اگر نپوشند ای دوست زاهدان دیباه

امرا، تحفه پذیرفته ستام و مرکب شعرا، آستی آکنده بزّر و دیباه