لغت نامه دهخدا
کنون چون برآرد سپهر آفتاب
سر شاه بیدار گردد ز خواب.فردوسی.گوئی همه زین پیش بخواب اندر بودند
زان خواب گران گشتند ایدون همه بیدار.فرخی.خداوند خانه بحرکت ایشان بیدار گشت. ( کلیله و دمنه ).
ببانگ دهل خواجه بیدار گشت
چه داند شب پاسبان چون گذشت.سعدی. || مجازاً، متنبه شدن. آگاه شدن. هوشیار شدن. از جهل و غفلت برآمدن:
پیری و جوانی چو شب و روز برآمد
ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم.سعدی.
