کت سعدی

سعدی به لب دریا دردانه کجا یابی در کام نهنگان رو گر می‌طلبی کامی

سعادت تو صفت‌ کردن و سلامت تو به از فسانهٔ سعدی و قصهٔ سلمی

ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم بر شکر گفته‌های سعدی مگسیم

تو هم ز شعر مزن لاف اهلی و بشناس کمال انوری و سعدی و سنایی را

در بساط خود فلک هر اختر سعدی که داشت ریخت در پای سمند آن شه صاحبقران