پچِنِگ‌ها که با نام پاتسیناک‌ها نیز شناخته می‌شوند، از اقوام ترک‌تبار و صحرانشین بودند. خاستگاه اولیۀ این قوم به‌درستی مشخص نیست، اما بر اساس شواهد تاریخی، آنان در سده‌های هشتم و نهم میلادی در محدوده‌ای میان رود ولگای سفلی و کوههای اورال سکونت داشتند. با فشار همسایگان قدرتمند خود، به‌ویژه خزرها و کومان‌ها، در حدود سال ۸۸۹ میلادی به سمت غرب رانده شدند. این کوچ اجباری، خود موجب جابه‌جایی سایر اقوام از جمله مجارها گردید و پچنگها سرانجام در جنوب اوکراین امروزی و در کرانه‌های رود دنیپر مستقر شدند.
در دوران اوج قدرت، پچنگها به یک تهدید جدی برای همسایگان خود تبدیل شدند. آنان بارها به قلمرو روسهای کیفی‌ف یورش بردند و حتی تا دروازه‌های قسطنطنیه، پایتخت امپراتوری بیزانس، پیشروی کردند و این شهر را در سال ۹۳۴ میلادی به خطر انداختند. اگرچه محاصرۀ کی‌ف در سال ۹۶۸ میلادی ناکام ماند، اما آنان در سال ۹۷۲ میلادی موفق به کشتن اسویاتُسلاو، دوک کی‌ف، شدند. با این حال، دورۀ تسلط آنان دیری نپایید و در سال ۱۰۳۶ میلادی توسط یاروسلاو، فرمانروای کی‌ف، شکست سختی متحمل شده و به دشت‌های پایین دست رود دانوب عقب رانده شدند.
دوران افول پچنگها با یک شورش نهایی دیگر به پایان رسید. آنان بار دیگر در سال ۱۰۹۱ میلادی قسطنطنیه را محاصره کردند، اما این بار امپراتور آلکسیوس اول کومننوس با کمک متحدانش، نیروهای آنان را در هم کوبید و تقریباً نابود کرد. پس از این شکست سنگین، جوامع بزرگ بازمانده از پچنگها در مناطق مختلف، به‌ویژه در مجارستان، پراکنده شدند و در آنجا سکونت گزیدند و به تدریج در میان اقوام دیگر ادغام شدند.
