نان و اب

اما مدد حيات: پس، از همين كلمات معلوم مى شود جواز حيات، بى آنچه ايشان چيزى را سببچيزى ندانند. نان را سبب سيرى و آب را رافع تشنگى و زهر را باعث هلاكت ندانند. عادتىبراى خداوند جارى شده كه چون نان و آب خورد سيرى آرد و تشنگى برود.

ولى چون حيات انسان بستگى به نان و آب دارد، ما آب و نان را رزق انسان مى ناميم، پسرزق هم خلق است، و كسى كه خلق را مى آفريند رازق نيز هست.

عبدالله سلام به حضور رسول الله (صلى الله عليه وآله ) تشرفحاصل كرد و از آن جناب سوالاتى بسيار شريف نمود و جواب هاى بسيار بلند و سودمندشنيد از جمله سؤالاتش اين كه از رسول الله (صلى الله عليه وآله ) درباره عرشپرسيد، رسول الله در جوابش بياناتى فرمود تا اين كه درباره نان و آب حمله عرشفرمودند: (61)

252-مراد امام عليه السلام از نان و آب و... مفاهيم آنهاست و ازماءكول و نظائرش اعيان خارجى آنها. (مؤلف - ره )

به نان و آب تفاخر مکن، که حیوان نیز به هر طرف که نگه میکند گیاهش هست

کجا خورم پس از این نان و آب هر خس دون چو نانم است ز شاهان و آبم از ماهان