غاشیه بر دوش ک

غاشیه بر دوش کشیدن. [ ی َ ب َ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) اطاعت و امتثال نمودن. ( مجموعه مترادفات ) ( آنندراج ):
هر کجا غاشیه منهی امر تو برند
باز بردوش کشد غاشیه کبک و حمام.انوری.|| مطیع کردن. ( مجموعه مترادفات ص 43 ).

💡 زند ز مشک سیه شکل زهره بر رخ ماه کشد ز غاشیه بر طرف آفتاب هلال

💡 گر ببازیچه نهد درکف اندیشه عنان می نهد غاشیه بر دوش جریر و اخطل

💡 می روم غاشیه بر دوش غبار آلوده چه کنم خدمت دیوانه سواری دارم؟

💡 چرخ چه گوید که پیش موکب حسنت غاشیه بر دوش آفتاب ندارد

💡 هست اسم علمت نام رسول قرشی که برد مرکب او غاشیه بر دوش سروش

💡 گل چو سمن غالیه در گوش داشت مه چو فلک غاشیه بر دوش داشت