لغت نامه دهخدا شیفته گونه. [ ت َ / ت ِ ن َ / ن ِ ] ( ص مرکب ) دیوانه وار. عاشق پیشه. دل از دست داده: باباطاهرپاره ای شیفته گونه بودی. ( راحةالصدور راوندی ص 99 ).
