معنی راه اور | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( راه آور ) راه آور. [ وَ ] ( ن مف مرکب، اِ مرکب ) مخفف راه آورده و راه آورد. ره آورد. سوغات و ارمغان و هدیه و هر چیزی که چون شخصی از جایی و از سفری بازآید برای کسی بیاورد اگر همه قصیده شعر باشد. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ).
- راه آور دادن؛ سوغاتی دادن. راه آورد دادن: تعریض؛ راه آور دادن. ( یادداشت مؤلف ).