خط بر خاک کشیدن

شرم تو گفتم از خط شبرنگ کم شود یک پرده هم فزود ز خط بر حیای تو

جامه گلناری کنند از خون حلق آنگه به عکس خیمه زنگاری از خط بر لب کوثر زنند

نور ایمان روی تست و زلف کافرکیش تو زان همی ترسم که خط بر صفحه ایمان کشد

خط بر رخش دمید سعیدا چه گریه است طوفان نمی برد ز دل کس غبار خط

با آنکه ز خط برون نهادستی پای سر بر خط تو نهاده چون زلف توام

زین خوابهای از أمل خود درازتر خط بر کتاب هستی خود یک قلم مزن