بی لحاظ

بی لحاظ صفتی است که در زبان فارسی معانی متعددی دارد: ۱. غافل و بی‌توجه: به فردی اطلاق می‌شود که نسبت به محیط اطراف خود بی‌اعتناست یا چیزی را نادیده می‌گیرد. ۲. بی‌خبر: به شخصی اشاره دارد که از موضوعی آگاهی ندارد یا از وقایع اطراف خود بی‌خبر است. ۳. بی‌دقت و بی‌احتیاط: به فردی گفته می‌شود که بدون توجه و مراقبت لازم عمل می‌کند و ممکن است باعث بروز اشتباه شود. ۴. بدخلق و بدخوی: این واژه گاهی به فردی اشاره دارد که خلق و خوی ناخوشایندی دارد و با دیگران به طرز نامناسبی رفتار می‌کند. در متون قدیمی مانند آنندراج، این کلمه بیشتر به معنای بی‌اعتنایی و بی‌توجهی به کار رفته است. امروزه نیز در برخی گویش‌ها ممکن است برای توصیف افراد بی‌ادب یا گستاخ استفاده شود. به‌طور کلی، بی لحاظ ترکیبی از معانی بی‌تفاوتی، بی‌ملاحظگی و گاهی رفتار ناپسند را در بر می‌گیرد.