لغت نامه دهخدا
( بدآواز ) بدآواز. [ ب َ ] ( ص مرکب ) ناخوش آواز. آنکه صدای بد دارد: در آن میان مطربی دیدم بدآواز. ( گلستان ).
بد اواز
فرهنگ فارسی
( بد آواز ) ناخوش آواز آنکه صدای بد دارد.
جمله سازی با بد اواز
💡 نیاسود هرکس کزو باز ماند وزو در زمانه بد آواز ماند
