معنی المستنجد با

لغت نامه دهخدا

المستنجد با. [ اَ م ُت َ ج ِ دُ بِل ْ لاه ] ( اِخ ) یوسف بن المتوکل علی اﷲ مکنی به ابوالمحاسن از خلفاء عباسی مصر بود و884 هَ. ق. درگذشت. رجوع به تاریخ الخلفاء سیوطی چ 2 ص 513 و 514 و اعلام زرکلی چ 1 ج 3 ص 1186 و مستنجد باﷲ شود.
المستنجد با. [ اَ م ُ ت َ ج ِ دُ بِل ْ لاه ] ( اِخ ) یوسف بن محمد المقتفی لامراﷲ مکنی به ابوالمظفر، ( 510 - 566 هَ. ق. ) سی ودومین خلیفه عباسی. وی به سال 555 هَ. ق. بخلافت رسید. رجوع به تاریخ الخلفاء سیوطی چ 2 صص 442 - 444 و حبیب السیرچ خیام ج 2 ص 324 و اعلام المنجد و مستنجد باﷲ شود.