دانشنامه اسلامی
پس از وفات هارون عباسی با پدرش شاذان بن خلیل که خود از محدثان امامیه به شمار می آمد به بغداد رفت و به آموختن قرآن پرداخت.
در بغداد از محضر علمی محمد بن ابی عمیر بهره برد، سپس به کوفه رفته و از محضر مشایخی همچون حسن بن علی بن فضال، حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابی نصر، صفوان بن یحیی و نصر بن مزاحم منقری بهره جست.نجاشی قائل است که ابن شاذان، حضور حضرت امام جواد(ع)را درک و از او روایت کرده است، ولی شیخ طوسی در رجالش او را از اصحاب حضرت امام هادی(ع) شمرده است.
شیخ صدوق در کتاب توحید و عیون اخبار الرضا و خصالش روایاتی را از فضل بن شاذان از حضرت امام رضا(ع) نقل می کند که این امر را هیچ کدام از برقی،نجاشی و شیخ طوسی تائید نمی کنند.
ابن شاذان پس از مدتی از عراق به نیشابور بازگشت و در آنجا اقامت گزید.در زمان حکومت عبدالله بن طاهر به خاطر اعتقادش به مذهب تشیع و از نیشابور نفی شد.در زمان امام حسن عسکری از معتبرترین عالمان امامی خراسان به شمار می رفت و با آن حضرت از راه دور مرتبط بود.
در کتابهای تراجم و رجال آثار او را بیش از صد و هشتاد عنوان دانسته اند.از آن جمله می توان به اثبات الرجعة، الطلاق، الفرائض الکبیر و...اشاره نمود.
