توکلی دده

[ویکی فقه] تَوَکُّلیْ دَده، از دراویش مولوی بوسنی در سدۀ ۱۱ق/ ۱۷م بوده است. توکلی دده نیز تخلص شعری اوست.
نام، سال تولد و مرگ او معلوم نیست. توکلی دده نیز تخلص شعری او ست
خانجی، محمد، الجوهر الاسنی فی تراجم علماء و شعراء بوسنه، ج۱، ص۴۳، قاهره، ۱۳۴۹ق.
(۱) خانجی محمد، الجوهر الاسنی فی تراجم علماء و شعراء بوسنه، قاهره، ۱۳۴۹ق.(۲) بوگدانویچ دیان، ادبیات فارسی در یوگسلاوی، پایان نامه دکتری، تهران، ۱۳۴۵ش.(۳) بوگدانویچ دیان، «ادبیات فارسی در یوگسلاوی»، راهنمای کتاب، تهران، ۱۳۴۱ش، س ۵، شم ۱۱ و ۱۲؛(۴) صفار مقدم احمد، زبان و ادبیات فارسی در بوسنی و هرزگوین، تهران، ۱۳۷۲ش.(۵) منزوی، خطی مشترک.(۶) Esrar Dede, Tezkire-i Դuªarâ-yı mevleviyye, ed İ Genç, Ankara, ۲۰۰۰.

💡 خانجیچ و ایزید آگیچ و احمد سودی (شارح زبان فارسی و مصحح دیوان حافظ) فوزی موستاری محمد نرگسی که تألیفات بسیار زیادی دارد و توکلی دده سارایوولو و احمد صبوحی