دانشنامه اسلامی
ادبیّت، مؤلفه های بارز و معینی است که زبان ادبی را می سازد. به عبارت دیگر، یعنی همان ویژگی هایی که نوشته ای را به اثر ادبی مبدل می کند و باعث می شود که آثار ادبی از سایر آثار متمایز شوند.
ادبیت برحسب نظریه های شکل گرایان روس
ادبیت برحسب نظریه های شکل گرایان روس، مجموع خصلت ها و خصوصیت های زبانی و شکلی است که در متن های ادبی وجود دارد. مؤلفه هایی مشخص که زبان ادبی را از متن های غیر ادبی متمایز می کند. ادبیت، هدف مهم مطالعات ادبی در مرحله ی اول فعالیت های شکل گرایان روس بود. به بیان دیگر، اگرچه فرمالیست ها همواره بر روی متون منفرد کار می کردند، اما کانون توجه آنها، نقطه اشتراک همه ی متون ادبی یا عنصر مشترک و مسلط ادبی این متون بود.
← دیدگاه مکاریک
از نظر شکل گرایان، کار منتقد، کشف قوانین ادبیت و مؤلفه های عمده ای است که در آثار ادبی وجود دارد؛ از این رو منتقد شکل گرا به جای آن که ورای یافتن اساس ادبیات در جست و جوی کیفیت های مجردی از قبیل تخیل باشد، کوشش خود را صرف تعریف و مشخص کردن مقدمات می کند که در متن های ادبی باعث پیش نماسازی یعنی مشخص شدن زبان شده است. تمهیداتی نظیر وزن و قافیه یا به کار گرفتن کلماتی که به نحوی (مثلا از طریق تکرار صداها در آن) تشخص یافته است.
← دیدگاه ویکتور شکلوفسکی
...
