عزالدین زنجانی، با نام کامل عبدالوهاب بن ابراهیم و کنیه‌ی ابومعالی، از ادبا و دانشمندان بنام در زمینه‌ی علوم صرف و نحو به شمار می‌رود. او در دورانی می‌زیست که حوزه‌های علمی و ادبی جهان اسلام شاهد ظهور چهره‌های درخشانی بود و زنجانی نیز به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین عالمان این عصر شناخته می‌شد. وی بخش پایانی عمر خود را در بغداد، که در آن زمان از مراکز مهم علمی و فرهنگی جهان اسلام محسوب می‌شد، سپری کرد. حضور او در این شهر مقارن با رویدادهای تلخ تاریخی بود؛ به گونه‌ای که گفته می‌شود او تا آستانه‌ی فتح بغداد به دست هلاکوخان، فرمانروای مغول، در این شهر اقامت داشت. بر اساس شواهد تاریخی، به نظر می‌رسد عزالدین زنجانی در جریان حادثه‌ی ویرانگر سقوط بغداد در سال ۶۵۶ هجری قمری کشته شده باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این شخصیت و رویدادهای مرتبط با آن دوره، می‌توان به مدخل عبدالوهاب در همین لغت‌نامه و نیز کتاب تاریخ مغول نوشته‌ی عباس اقبال مراجعه نمود.
