شهباء

عايشه هم گفته: گاه مى شد كه وحى بر آن جنابنازل مى شد در حالى كه سوار بر شتر بود ناچار به گردن حيوان مى زد تا بخوابد.و نيز گفته: من ديده ام كه گاهى در روز بسيار سرد وحى بر آن جنابنازل مى شد و خيس عرق مى شد، به طورى كه عرق از پيشانيش ‍ مى چكيد. و از تفسيرعياشى نقل شده كه او به سند خود از عيسى بن عبيد از پدرش از جدش از على (عليهالسلام ) روايت كرده كه فرمود: قرآن بعضى آياتش بعضى ديگر را نسخ مى كند، و لذابايد به دستور رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) به همه آيات تمسك كرد،يعنى آخرين آيه اى را هم كه نازل شده در نظر بگيريم. و از جمله آخرين آياتى كه بهآن جناب نازل شد سوره مائده است، كه ما قبل خود را نسخ كرده ولى چيزى آن را نسخ نمىكند، اين سوره در حالى بر آن جناب نازل شد كه بر ناقه شهباء سوار بود، و وحى آنچنان بر آن حيوان گران آمد كه نتوانست راه برود، بلكه شكمش را به زمين نزديك مى كردو من خود ديدم كه نزديك بود نافش به زمين برسد.

در روايتى آمده است: بعد از شكست اهل بصره، اميرالمؤمنين عليه السلام بر استررسولخدا صلى الله عليه و آله بنام شهباء سوار شد و در ميان كشته ها مى گشت، ازكنار لعب بن سور قاضى بصرة كه كشته شده بود گذشت، حضرت فرمود: او رابنشانيد، نشاندند فرمود: واى به مادرت اى كعب، ترا دانشى بود اى كاش برايت سودمى داد! ولى شيطان گمراهت كرد و به لغزشت انداخت و ترا سريع به جهنم رساند،رهايش كنيد، سپس ‍ از كنار طلحة بن عبيدالله كه كشته شده بود گذشت و فرمود: او رابنشانيد، ابومخنف گويد: حضرت به او فرمود: واى بر مادرت اى طلحة، ترا اقداماتى(مثبت در پيشبرد اسلام ) بود، اى كاش برايت سودمند بود ولى شيطان گمراهت كرد و بهلغزش انداخت و ترا سريعا به جهنم رساند.(96)