واژه‌ی شرعیة صفت نسبی مؤنث است که در زبان فارسی به‌صورت شرعیه به کار می‌رود. این واژه به معنای منسوب به شرع و دین اسلام است و برای اشاره به امور، احکام و قواعدی که ریشه در شریعت دارند، استفاده می‌شود. جمع این کلمه در قالب شرعیات بیان می‌گردد که به مجموعه‌ای از مسائل، احکام و موضوعات مرتبط با شریعت اشاره دارد. کاربرد اصلی این واژه در متون فقهی و حقوقی است تا بر مطابقت یک موضوع با موازین دینی تأکید شود. در منابع لغت و دانشنامه‌ها، برای دریافت اطلاعات کامل‌تر درباره‌ی این اصطلاح و مشتقات آن، از جمله شرع و شرعی، می‌توان به مداخل مرتبط رجوع کرد تا ابعاد گوناگون معنایی و کاربردی آن به‌طور دقیق مورد بررسی قرار گیرد.
شرعیه
لغت نامه دهخدا
- دعاوی شرعیة؛ ادعاها و اختلافات شرعی: دستور آن بود که قاضی اصفهان بغیر از جمعه در خانه ٔخود به تشخیص دعاوی شرعیه مردم... می رسید. ( تذکرةالملوک ص 3 ).
فرهنگ فارسی
جمله سازی با شرعیه
به جنابعالی مأموریت داده می‌شود تا در دادگاهی که برای محاکمه متهمان و زندانیان تشکیل می‌شود حضور به هم رسانده و پس از تمامیت مقدمات محاکمه با موازین شرعیه حکم شرعی صادر کنید.
