معنی سیه پستان

لغت نامه دهخدا

سیه پستان. [ ی َه ْ پ ِ ] ( ص مرکب ) زنی را گویند که فرزند او نماند و زنی را نیز گویند که هر طفل را که او شیر دهد بمیرد. ( برهان ) ( آنندراج ):
از خون دل طفلان سرخاب رخ آمیزد
این زال سپیدابرو وین مام سیه پستان.خاقانی.

فرهنگ عمید

= سیاه پستان

فرهنگ فارسی

۱ - زنی که پستانش سیاه رنگ باشد. ۲ - زنی که کودک خود را مراقبت و تربیت نکند. ۳ - زنی که هر کودک شیر او را بخورد بمیرد.
رنی را گویند که فرزند او نماند و زنی را نیز گویند که هر طفل را که او شیر دهد بمیرد.