سواد خوانی

لغت نامه دهخدا

سوادخوانی. [ س َ خوا / خا ] ( حامص مرکب ) ملکه خواندن و نوشتن:
سوادخوانی آن طفل محض اعجاز است
که شد ز عکس رخش صفحه ٔکتاب خجل.نظام شیرازی.در دو سال سوادخوانی و خطی میسر آمده و شوقی مفرط بتحصیل شده. ( شیخ محمد علی حزین لاهیجی ).

فرهنگ فارسی

ملکه خواند نوشتن

جمله سازی با سواد خوانی

به خط سبز نظر راندی آن‌قدر فیّاض که گشت بر همه روشن سواد خوانی تو
تا چند مشق غمزه کنی ای ستیزه‌کار! گاهی سواد خوانی دل نیز یاد گیر
دل گداخته سر لوح فرد بیتابی است بیاض شعله گواه سواد خوانی ماست
سواد خوانی سودای طره ای دارم بیاض گریه من رود نیل می گردد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
میلف یعنی چه؟
میلف یعنی چه؟
موزون یعنی چه؟
موزون یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز