عبارت «سر دروا» ترکیبی است که در زبان فارسی قدیم یا محاوره‌ای به صورت تشبیهی به کار رفته است. این اصطلاح به نوعی به وضعیت ذهنی و روحی فرد اشاره دارد و در واقع، به توصیف حالتی از غفلت و بی‌توجهی می‌پردازد.
«سر دروا» به معنای غافل، بی‌توجه و گمراه بودن است، یعنی حالتی که فرد ذهنش در هوا یا خیالات است و از واقعیت غافل است. این عبارت به وضوح نشان‌دهنده‌ی حالتی است که در آن فرد نمی‌تواند بر روی یک موضوع خاص تمرکز کند و به راحتی از واقعیت‌های اطرافش غافل می‌شود. به عبارتی، فردی که «سر دروا» دارد، کسی است که حواسش جمع نیست و در دنیای خیالات و امور بی‌ربط سیر می‌کند. این وضعیت می‌تواند ناشی از خستگی، استرس، یا حتی عدم علاقه به موضوعات پیرامون باشد.
این اصطلاح به خوبی می‌تواند حالاتی را توصیف کند که در آن فرد به جای توجه به واقعیت‌های زندگی، در افکار و خیالات خود غرق شده است. به عنوان مثال، ممکن است فردی در یک جلسه مهم حضور داشته باشد، اما به جای توجه به مباحث مطرح شده، در افکار خود غوطه‌ور باشد و از آنچه در حال وقوع است غافل شود.
