لغت نامه دهخدا
دبال. [ دُ ] ( ع اِ ) سرگین و مانند آن. ( منتهی الارب ).
دبال. [ دَ ] ( اِ ) میوه ای است که آنرا ترنج گویند. دباله. باتو. ( از برهان ). || طبل بزرگ. ( لغت محلی شوشتر، نسخه خطی کتابخانه مؤلف ). || شرم زن. ( از لغت محلی شوشتر ).
- دبال کهنه؛ شرم زن عجوزه. ( از لغت محلی شوشتر ).