لغت نامه دهخدا
خیلان. ( ع اِ ) ج ِ خال. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خیلان. [ ] ( اِخ ) شهری است که لشکر ملک الان آنجا باشد. ( حدود العالم ).
خیلان
خیلان. ( ع اِ ) ج ِ خال. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خیلان. [ ] ( اِخ ) شهری است که لشکر ملک الان آنجا باشد. ( حدود العالم ).
فرهنگ فارسی
جمله سازی با خیلان
خسیس طبع به خیلان دون دون همت که از گلوی کبوتر برون کشند ارزن
ظاهربگ در (۱۱۸۶ق/۱۷۷۲م) همراه با گروهی از جاف‌ها که در جنگ با والیان اردلان شکست خورده بودند، از ایران به «بانی خیلان»، واقع در کناره غربی سیروان عراق، کوچ کردند و تحت حمایت پاشای کرد سلیمانیه درآمدند.[۶][۷][۸]
باب هجدهم: در ادویهٔ کلف و بهق و برص و وشم و نمش و برش و خیلان و رفع آثار جلد.
