خودور

خودور به معنای شخصی است که خوددار، باوقار و محتاط رفتار می‌کند. این واژه برای توصیف افرادی به کار می‌رود که تمایلات و احساسات خود را کنترل می‌کنند و رفتارشان تحت تأثیر هوس یا هیجان نیست. شخص خودور معمولاً متین و با حیا است و در گفتار و کردار خود مراقب ادب و نزاکت است. خودداری در گفتار یعنی از سخنان ناپسند یا تحریک‌آمیز پرهیز کردن. خودداری در رفتار یعنی اجتناب از کارهای شتاب‌زده یا خطرناک که ممکن است به خود یا دیگران آسیب برساند. خودور بودن با صفت مقنّع نیز هم‌معنی است؛ مقنّع یعنی پوشیده و محفوظ در رفتار و گفتار. این ویژگی معمولاً نشانه بلوغ فکری و عاطفی شخص است. در منابع ادبی و اخلاقی، خودور بودن از فضائل انسانی محسوب می‌شود و با حیا، وقار و نجابت همراه است.