خس پوش

چون پرتو جمال تو پنهان کند کسی؟ آن آتش گل است که خس پوش می شود

خط به گرد آن لب چون نوش دیدن مشکل است چشمه امید را خس پوش دیدن مشکل است

از یک نگه گرم تو، مژگان ترم سوخت آتش زده ای خانهٔ خس پوش نگاهم

امشب فزود دل ز طپش جوش دیده را گردیده دامن آتش خس پوش دیده را

از زبان نرم دشمن احتیاط از کف مده بر حذر زنهار صائب زین چه خس پوش باش

شعله ی رسوایی منصور، خس پوش من است مایه ی حلاجی او پنبه ی گوش من است