خرده الماس

در کام عقل خرده الماس چون فشاند؟ در چشم نطق ناوک خونخوار چون شکست؟

رسیدم از خلش دل به جان دلم گویی ز غمزه های تو خورده ست خرده الماس

حسود ار چرب و شیرین گفت چشم خرده بین بگشا که باشد خرده الماس در لوزینه پنهانش